Lesblindan ????

Mig langar að þakka Guðnýu Ólöfu Helgadóttur fyrir það að þora að koma fram í blaðinu 24 Stundir og segja frá sinni lesblindu og afleiðingum hennar.Það þarf mikið hugrekki til þess. Sonur minn sem er fæddur 1988, flosnaði upp úr námi eftir sína 1.önn í menntaskóla ,vegna þess að hann er með lesblindu. Það var alveg sama hvernig ég reyndi að tala við kennarann hans eða skólastjórann,ég fékk engan skilning varðandi stuðning fyrir hann í náminu,núna væri sonur minn kominn í menntaskóla og hann ætti ekki rétt á neinum stuðningi, þar sem ekki væri boðið upp á slíkt í menntaskóla. Það er ekki góð tilfinning að vera lesblindur og fá ekki neina hjálp né skilning.Og það er mjög erfitt að hlusta á unglinginn sinn ( barnið sitt ) segja, mamma ég er bara svona heimskur,mér er ekki ætlað það í lífinu að verða neitt sérstakt varðandi menntun. Það er löngu kominn tími á það að gera eitthvað róttækt fyrir það fólk sem eru að kljást við LESBLINDU og vill virkilega ganga menntaveginn,að það geti menntað sig eins og allir aðrir sem ekki hafa lesblindu.Ég skora á menntamálaráðherra að gera lesblindum það kleift að geta gengið menntaveginn.

 

 

Hrökklast úr námi vegna lesblindu

Athugasemdir

[Tara (IP-tala skráð) 7.11.2007 kl. 11:55]

ég greidist fyrir tilviljun með lesblindu í fyrra og með athyglisbrest og er 22 ára gömul. í mörg ár reyndi móðir mín að sanfæra grunnskóla um að ég væri  með lesblindu og athyglisbrest og það er ekkert komið til móts við mig nema að ég fái stækkað letur á lokaprófi og litablað. Öll gögn sem ég fæ í framhaldsskóla eru eins og hver annar nemandi þrátt fyrir að ég hafi óskað eftir öðru. í 2 annir hef ég óskað eftir því að fá að taka próf í einrúmi vegna stöðugar truflana í prófi frá bæði nemendum og kennurum alltf hefur verið sagt allt í lagi ekkert mál en aldrei hefur það farið í gegn.

Það er voða lítið í boð nema hljóðsnældur og lita pappír "yey"

Á mínum vinnustað hefur verið komi meira móts við mína lesblindu þarfir en í menntáskóla.

[Hilda (IP-tala skráð) 7.11.2007 kl. 16:56]

Þetta þykir mér ákaflega leitt að heyra og skil hreint ekki hvernig þetta má vera þar sem bæði grunnskólinn og framhaldskólinn bjóða upp á aðstoð fyrir þá sem þess þurfa. Já líka fyrir árgang 1988 en kannski eru ekki allir framhaldsskólar að standa sig í þessum efnum. 

Lesblinda er þó ekki sama og lesblinda. Það er að segja það eru ekki allir eins þó þeir séu lesblindir og þurfa því mismunandi aðstoð. Allir sem eru greindir með dyslexiu ættu að geta fengið kennslubækur á hljóðbókarformi í Blindrabókasafninu, lengri próftíma á prófatíma og þeir sem þurfa á því að halda frá prófið lesið inn á disk... jafnvel tekið munnlegt próf í stað skriflegs. Það á einnig ekki að hanka menn fyrir stafsetningarvillur. Síðan fer það sennilega eftir skólum og /eða kennurum hversu liðlegir þeir eru að hafa verkefni og annað með viðeignadi lit, leturgerð og leturstærð. Einnig veit ég að nokkrir framhaldsskólar bjóða nemendum með dyslexíu upp á sérstakan áfanga þar sem nemendum er hjálpað við að þekkja styrkleika sína og veikleika og hvernig þeim gengur best að læra. Bent á ýmsa tækni í því sambandi.

Sem betur fer klára margir nemendur með dyslexíu framhaldsnám í dag. Ég þekki til nemenda sem féll í öllum fögum á fyrstu önn í framhaldsskóla en náði að vinna sig upp með ótrúlegum árangri. Á síðustu önn sinni náði hann að klára langt yfir 20 námseiningar en nemandi á meðalnámshraða klárar 17-18 einingar á önn til að klára á 4 árum.