Blóðugt...

Á sama tíma hirðir Landsbankinn hverja einustu krónu af syni mínum sem er fjögra barna faðir,  uppí afborgun á skuldum sem Landsbankinn lánaði honum þegar hann stofnaði sitt fyrirtæki sem stóð vel undir sínu þar til bankarnir fóru á hausinn, og fyrirtækið hjá syni mínum fékk ekki greitt fyrir sína útseldu vinnu frá þeim sem hann og fyrirtækið átti í viðskiptum við, það eru menn útí bæ sem geta ekki borgað reikninginn til hans. Landsbankinn tekur öll launin hans uppí skuldina.  Hvernig á þetta að geta gengið upp ?  Á fólk að svelta ? Hvað er að ráðamönnum þjóðarinnar ?  Núna er Landsbankinn sem er ríkiseign, tilbúinn að lána deCODE 1,4 milljarða króna.  Er fólk hissa á því að allt sé brjálað á Austurvelli ...  ????????  Þetta á eftir að VERSNA, vitið þið til !   Viðskiptaráðherra viltu fara að vakna... og gera eitthvað vitlegt ?

deCODE semur við Landsbanka

Athugasemdir

[Grétar Einarsson og Óskar Ásgeir Ástþórsson , 20.1.2009 kl. 23:43]

Ég var kjaftstopp þegar ég las þessa frétt á mbl.is varðandi þetta lán Landsbankans til deCODE. Við búum í Zimbabwe norðursins. Það er hverju orði sannarra.

[Magnús Ó. (IP-tala skráð) 21.1.2009 kl. 01:23]

Áður en fólk fer að draga rangar ályktanir þá þarf að koma fram að Decode á líklega um 3 milljarða í skuldabréfum, föst í bandarískum bönkum út af falli Lehman Brothers.

Þetta lán er án efa með veði í þessum bréfum þannig að af Decode fer á hausinn þá fær ríkið sitt að fullu. Eflaust væri hægt að selja skuldabréfin með mjög háum afföllum eða bíða í 1-2 ár og fá allan peninginn.

[Cilla (IP-tala skráð) 21.1.2009 kl. 08:13]

15. október 2008 

Ábyrgðin vegna íslenska efnahagshrunsins liggur fyrst og fremst hjá bönkunum, ríkisstjórn, Seðlabanka, Fjármálaeftirliti og Alþingi. Þetta segir norski hagfræðingurinn Harald Magnus Andreassen, hagfræðingur hjá norska verðbréfafyrirtækinu First Securites, en hann hefur kynnt sér íslensk efnahagsmál.

„Þessar stofnanir samfélagsins eru ábyrgar með einum eða öðrum hætti.           En ekki venjulegt fólk, Jón og Gunna,“ segir Andreassen.

Andressen segist ekki skilja hvers vegna ekki var gripið í taumana áður en í óefni kom á Íslandi. „Það er ekki hægt að kenna alþjóðlegu fjármálakreppunni um ófarir Íslands. Það eru tvö og halft ár síðan ég skrifaði um stöðuna á Íslandi og benti þar á að eitthvað undarlegt ætti sér stað. Ég hef fengið margs konar viðbrögð frá hagfræðingum og bankamönnum víða að. Þar hefur verið bent á að það sem væri að gerast á Íslandi, bæði í efnahagslífinu og hvað varðaði vöxt bankanna, gæti ekki byggst á góðri hagfræði. Og sú reyndist raunin.“

„Að vissu leyti má segja að það hafi verið gott að þessi spilaborg hrundi núna en ekki eftir tvö til þrjú ár. Þá hefði þetta orðið ykkur enn dýrkeyptara. Það hefði átt að vera búið að stoppa ykkur fyrir löngu, en þið voruð heppin að hrunið varð núna.“ segir hann.

Andreassen kveðst telja að Norðmenn hafa takmarkaðan áhuga á að taka á sig byrðar vegna íslenska efnahagshrunsins. „Ég á ekki von á því að Norðmenn séu reiðubúnir að leggja háar fjárhæðir í að greiða niður skuldir Íslendinga. Þið skuldið miklu meira en þið getið greitt þjáningalaust. Ég býst við að flestir Norðmenn myndu segja – látum þá þjást um tíma. Þetta er ekki okkar vandamál. En við myndum ekki láta ykkur svelta.“

Þessa grein las ég ásamt Buiterskýrslunni í september árið 2008. Þessar tvær ályktanir gerðu mig að mótmælanda um leið, ég sá hvert stefndi og þess vegna fórum við af stað með Trukkagönguna niður Laugaveginn 1. nóvember, byrjuðum með Ákall til þjóðarinnar inni á Facebook og höfum verið stanslaust að síðan. Nú verður þjóðin að halda ró sinni og hugsa skýrt, við getum skýlaust gert þá kröfu til stjórnvalda að þau víki strax. Þá fyrst eru nágrannaþjóðir okkar og fleiri aðilar tilbúnir til að hjálpa okkur en ekki fyrr. Oflæti íslenskra ráðamanna er það sem er íslensku þjóðinni hvað hættulegast sem stendur.

 

[Valdimar Samúelsson, 21.1.2009 kl. 18:49]

Tek alveg undir þetta. Ef einhvað þá er þetta algjör hroki og hneisa og móðgun á okkur. Fólk er búið að tapa miljörðum á decode og  nú ætla ríkisbankarnir að eyða okkar aur sem er ekki of mikið af.